Rapport: all occuring places, including place levels
Beschrijving: all occuring places, including place levels
Treffers 1051 t/m 1100 van 4469
«Vorige «1 ... 18 19 20 21 22 23 24 25 26 ... 90» Volgende»
| # | Plaats | Longitude (Lengte) | Latitude (Breedte) | Aantekeningen | ID |
|---|---|---|---|---|---|
| 1051 | Drouwen | 6.7963890 | 52.9522220 | Drouwen is een dorp in de provincie Drenthe (Nederland), gelegen op de Hondsrug in de gemeente Borger-Odoorn, tussen Borger en Gasselte. Drouwen telde (volgens informatie van de gemeente Borger-Odoorn) op 1 januari 2007 500 inwoners (256 mannen en 244 vrouwen). Geschiedenis: Prehistorie Dat het gebied rond Drouwen al sinds lange tijd bewoond is, blijkt wel uit de vondst van een vuistbijl uit de laatste ijstijd, meer dan 60.000 jaar oud. Veel bekender zijn natuurlijk de hunebedden van de Trechterbekercultuur, de eerste landbouwers in deze streken (ca. 3500-3000 v.Chr.). Bij Drouwen liggen meerdere hunebedden, 2 aan de westkant van het dorp, en een derde wat verder naar het westen, terwijl de 5 hunebedden van Bronneger in feite tussen de beide dorpen inliggen. In het verleden zijn er nog meer hunebedden geweest, een bron uit de 18e eeuw spreekt van 16 hunebedden in de marke Drouwen (ruwweg Drouwen en Bronneger). Al met al lijkt het erop dat het gebied rond Drouwen, Bronneger en Borger een kerngebied voor de hunebedbouwers vormde. In 1912 kreeg hunebed D19 bij Drouwen door J.H. Holwerda als eerste hunebed een modern archeologisch onderzoek. Hij onderzocht later ook D20, waarmee D19 een paar vormt. In beide werden veel archeologische vondsten gedaan. D20 is van later datum dan D19, D19 is naamgever van de Drouwen-periode van de Trechterbekercultuur terwijl D20 uit de Havelte-periode is. Ook in de latere perioden was de regio bewoond. Uit de bronstijd stammen de grafheuvel van de Hoofdman van Drouwen (ca. 1700 v.Chr.) die in 1927 werd opgegraven, maar toen al voor een groot deel was verdwenen, een urnenveld ten noordwesten van Drouwen, waaronder een rijke vondst, bekend geworden als de 'schat van de prinses van Drouwen', en een rijk bronzen zwaard van Deense makelij. De schat van de prinses van Drouwen valt thans te bewonderen in het Drents Museum in Assen. Van latere tijd stammen een aantal Celtic fields, enkele Romeinse grafgiften en een voor-christelijk vroeg-middeleeuws grafveld. Ontstaan en bloei In de 14e eeuw wordt Drouwen voor het eerst genoemd, als "Druwen in den kerspel van Borgheren". Voor de naam 'Druwen' worden twee mogelijke etymologieën genoemd: Het kan zijn afgeleid van het woord 'druwe' dat 'akker' betekent of van de persoonsnaam 'Druwe'. Drouwen is echter al ouder, wat blijkt uit de schuldmudden die Drenthe aan de bisschop van Utrecht betalen moest voor het gebruik van de woeste gronden. Deze worden geacht gelijk te zijn aan het aantal boerderijen dat een plaats in 944 bezat, en hieruit blijkt dat Drouwen (12 schuldmudden) toentertijd voor het gebied een behoorlijk grote plaats was - groter dan Borger (5 1/2 schuldmudden) of Buinen (6 schuldmudden). Desondanks was het Borger dat in de 14e eeuw kerkdorp en dus hoofdplaats van het kerspel werd. In de volgende eeuwen groeit Borger, maar Drouwen blijft niet ver achter, en begin 19e eeuw telt Drouwen ruim 300 inwoners, en is na Borger (ruim 400 inwoners) nog de grootste plaats in de gemeente Borger, waarvan de grenzen met het kerspel overeenkomen. Drouwen is in deze periode nog vrijwel geheel een landbouwdorp, en dit zal tot de opkomst van het toerisme en het forensisme in de 20e eeuw zo blijven. Wel is er al sinds de 17e eeuw een bijschool van de school van Borger, die echter tot ver in de 19e eeuw alleen in de wintermaanden open is. Zoals op veel plaatsen in Drenthe waren de woeste gronden rond het dorp gemeenschappelijk bezit, waarin de verschillende bewoners een zogenaamd waardeel bezaten. Het veengebied werd begin 18e eeuw verdeeld, waarna hier een nieuwe nederzetting ontstond, het Drouwener Buirveen (het tegenwoordige Drouwenerveen). De rest van de verdeling van de gemeenschappelijke markegronden, tot dan toe bezit van de boermarke, vond in 1849 plaats. Lange tijd heeft Drouwen ook een kleine joodse gemeenschap gehad. In 1804 werd in een woonhuis een kleine synagoge gesticht, al had men veel moeite de hiervoor benodigde tien man te krijgen. Deze huissynagoge heeft dienstgedaan tot 1846. De Drouwense joden (vier gezinnen uit Borger en Drouwen) zijn in de Tweede Wereldoorlog via Westerbork naar Auschwitz en Sobibór gedeporteerd en daar vermoord. 19e en 20e eeuw In de 19e eeuw groeide Drouwen nauwelijks, terwijl vooral de dorpen in het veen, maar ook Borger en Buinen, dit wel deden, en Drouwen werd een van de kleinere dorpen van de gemeente. Rond 1900 richtten de inwoners een zuivelfabriek op, die tot 1968 bleef bestaan. In 1905 werd een spoorlijn Emmen-Gasselternijveen door de NOLS aangelegd, en Drouwen kreeg een halte aan deze lijn (de plaats van het stationsgebouw wordt thans onder Bronneger gerekend). De halte Drouwen werd in 1937 opgeheven, de lijn zelf verdween in 1964 (nadat al sinds 1938 geen reizigersvervoer meer plaatsvond). Te intensief gebruik van de woeste gronden rond het dorp leidde tot zandverstuivingen, die al eind 18e eeuw de akkers begonnen te bedreigen, en uiteindelijk zelfs het dorp zelf. Begin 20e eeuw werd door bosaanplant op het Drouwenerzand hieraan een einde gemaakt. Dit leidde al snel tot enig toerisme, dat vooral na de Tweede Wereldoorlog sterk toenam. Naast ondergenoemde toeristische initiatieven is ook de drive-inbioscoop die in 1969 werd gesticht het vermelden waard. Deze "Eerste Eigen Auto Bioscoop van Europa" trok in de jaren zeventig dagelijks vele bezoekers, maar moest het uiteindelijk afleggen tegen de opkomst van de video. |
594 |
| 1052 | Drouwenermond | 6.8838890 | 52.9725000 | Drouwenermond is een veenkoloniaal dorp in de gemeente Borger-Odoorn (provincie Drenthe, Nederland). Drouwenermond telde in 2008 570 inwoners (300 mannen en 270 vrouwen). Drouwenermond is een van de Drentse Monden. Het lintdorp ligt aan het gelijknamige kanaal dat werd gegraven voor afwatering van het veen en het vervoer van turf naar de stad Groningen via het Stadskanaal. De mond (kanaal) zelf is voor een groot deel gedempt. Het betreft een van de kleinere monden en het ligt haaks op het Stadskanaal tussen Nieuw-Buinen en Gasselternijveenschemond. Grootschalige ontginning van het gebied vond plaats in de 19e eeuw. De afvoer van turf werd mogelijk via wijken en diepen naar het nieuw gegraven Stadskanaal. Voor de ontginning van het gebied werd de Drouwender Veenmaatschappij opgericht, waarin diverse voorstaande Drentse bestuurders participeerden. Eén van hen, Gerrit Kniphorst, haalde arbeiders uit het Zeeuwse Westkapelle om te werken in de Drouwener venen. Zij werden gehuisvest in het Zeelandstreekje in Drouwenermond, nabij Stadskanaal. Het hoogtepunt van de ontginning lag tussen 1850 en 1880. |
393 |
| 1053 | Drummel | 5.4562639 | 51.5613306 | 5065 | |
| 1054 | Drumpt | 5.4086782 | 51.8967278 | 4090 | |
| 1055 | Drunen | 5.1233402 | 51.6668100 | Drunen is een plaats in de gemeente Heusden (Noord-Brabant), op 1 januari 2011 had Drunen 19.069 inwoners. Drunen maakt deel uit van een regio die de Langstraat wordt genoemd en die van oudsher bekendstaat om zijn leer- en schoenenindustrie. Drunen was vanaf 1813 een zelfstandige gemeente, bestaande uit de plaatsen Drunen, het gehucht Giersbergen en de bouwhoeven Fellenoord, Klinkaert en het inmiddels afgebroken Pestert. In 1935 werd, na de opheffing van de zelfstandige gemeente Elshout & Oud-Heusden, het kerkdorp Elshout toegevoegd. Op 1 januari 1997 is deze gemeente samengevoegd met de voormalige gemeenten Vlijmen en Heusden tot de nieuwgevormde, grotere gemeente Heusden. Grote werkgevers in Drunen zijn of waren de scheepsschroevenfabriek van Wärtsilä, (voorheen Lips en John Crane), de aluminiumfabriek van Sapa (voorheen Alcoa), en de messingfabriek LDM (voorheen Lips). Deze drie verwante bedrijven werken samen onder de naam Metal Valley. Het voormalig themapark het Land van Ooit was hier gevestigd. Het was gevestigd op het landgoed van het Kasteel Drunen. Na het faillissement is het gebied en het kasteel aangekocht door de gemeente Heusden en omgedoopt tot de 'Poort van Heusden'. Aan de noordzijde op de bebouwing van het huidige Drunen was het voormalig Station Drunen-Heusden gelegen, en wel aan de westzijde van de spoorwegovergang 'de Wolfshoek'. Geschiedenis: Vóór 1231 had de familie Altena Drunen in leen van de Graaf van Holland. Op 9 september 1231 werd het overgedragen aan de Hertog van Brabant, waardoor het bestuurlijk binnen het Kwartier van Oisterwijk kwam. In 1376 werd de heerlijkheid verpand aan Paul van Haastrecht. De heren verbleven op het Kasteel d'Oultremont. Eind 14e eeuw kreeg Drunen een schepenbank die het hoge, middelbare en lagere recht omvatte. Voor de verdere geschiedenis, zie de tijdbalk. Economie Het dorp leefde vooral van de landbouw. Aardappelen, rogge en melkveehouderij waren de voornaamste bedrijfstakken. Fruitteelt kwam vooral ten noorden van Drunen voor. In 1794 waren er bovendien twee brouwerijen, twee looierijen, acht wevers, zes schoenmakers en drie garentwijnders. Het leerlooien en de schoenmakerij kwamen aanvankelijk op als nevenbedrijf van de landbouwers. In 1865 waren er 12 schoenfabriekjes, waar veel kinderarbeid voorkwam. Een andere bedrijfstak was de mandenvlechterij. De bevolking stelde zich teweer tegen de mechanisering van de schoenindustrie, en in 1907 constateerde de toenmalige Commissaris van de Koningin, Arthur Eduard Joseph van Voorst tot Voorst, bij een bezoek dat het een ongeluk was dat de menschen niet met hun tijd mede gaan, zoodat een schoenmaker van veertig jaar niet in staat is om schoenen te maken, zooals die nu gevraagd worden. Overigens waren die schoenmakersknechts wèl te beklagen; vroeg oud, half blind, veel armoede. De arbeidsomstandigheden waren dan ook zeer ongezond en de patroons deden er alles aan om de Vakbonden buiten de deur te houden. Uiteraard wist de schoenindustrie zich geleidelijk te moderniseren. Veel fabrieken verdwenen echter gedurende de jaren 70 van de 20e eeuw. Een tweede pijler van de economie vormde de metaalindustrie, die begon in 1939 met de vestiging van de scheepsschroevenfabriek Lips. Uiteindelijk is hier nog een aluminiumverwerker en een messingverwerker uit voortgekomen. Ondertussen werd begin 2010 bekendgemaakt dat de scheepsschroevenproductie naar China zou worden overgebracht. De derde pijler vormt het toerisme. De attracties Autotron en Land van Ooit verdwenen echter na enige tijd weer. Vooral de nabijheid van de Loonse en Drunense Duinen vormt echter nog een trekpleister. De bevolking bedroeg begin 19e eeuw ongeveer 1.500 zielen. Dit liep op naar ongeveer 2.000 in 1840, ongeveer 3.000 in 1920 en 3.566 in 1934. Door de annexatie van Elshout nam dit aantal toe tot 4.500 in 1935. Omstreeks 1940 waren er 5.000 inwoners. Vooral na 1955 ging het hard, door een geboorte- en een vestigingsoverschot. In 1972 waren er 12.000 inwoners en in 2010 waren dat er 18.000. |
539 |
| 1056 | Druten | 5.594272499999988 | 51.8940837 | 3194 | |
| 1057 | Dubbeldam | 4.699990 | 51.792865 | Dubbeldam was een dorp op het Eiland van Dordrecht, is per 1 juli 1970 toegevoegd aan de gemeente Dordrecht en maakt sindsdien als wijk deel uit van deze stad. |
612 |
| 1058 | Dubuque, Dubuque County, Iowa, USA | -90.66457179999998 | 42.5005583 | 3598 | |
| 1059 | Dudley Park, Port Adelaide Enfield City, South Australia, Australia | 138.57799999999997 | -34.882 | 3878 | |
| 1060 | Duinkerken | 2.3767762999999604 | 51.0343684 | 3287 | |
| 1061 | Duisberg, Noordrijn-Westfalen, Duitsland | 6.762329299999999 | 51.4344079 | 4762 | |
| 1062 | Duisburg, Noordrijn-Westfalen, Duitsland | 6.762329300000033 | 51.4344079 | Duisburg (uitspraak: [?dœysb?rx]? (Nederlands) / [?dy?sb???k]? (Duits)) is een kreisfreie Stadt in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen. De stad telt 488.005 inwoners[2]. Duisburg ligt op het punt waar de Ruhr en de Rijn samenvloeien bij Kmr 780 Geschiedenis: IJzertijd en Romeinse Rijk Een omvangrijke grafheuvel in het Duisburgse stadsdeel Wedau toont aan, dat het gebied rond Duisburg al in de ijzertijd bewoond werd. Vanaf de 1e eeuw vormde de Rijn de grens van het Romeinse Rijk. Het gebied ten westen van de Rijn viel onder de provincie Germania Inferior, met als hoofdstad Colonia Claudia Ara Agrippinensium, het huidige Keulen. Hoewel de Rijn officieel de grens van Romeinse Rijk was, oefenden de Romeinen ook in een brede strook ten oosten van de rivier veel invloed uit. Pas vanaf de 3e eeuw ontstonden ten oosten van de Rijn weer versterkte Germaanse nederzettingen. Middeleeuwen In het midden van de 5e eeuw kregen de Franken het Rijngebied in handen. Bisschop Gregorius van Tours beschrijft in zijn geschiedenis van de Franken, de Decem libri historiarum, een koning Chlodio die in het midden van de vijfde eeuw vanuit zijn kasteel Dispargum regeerde. Hoewel de locatie van Dispargum nog niet is vastgesteld, bevond zich in Duisburg, binnen de latere middeleeuwse stadsmuren, in deze tijd een Frankische nederzetting, en dus is het verleidelijk Dispargum met Duisburg te identificeren. In 883 werd Duisburg door de Vikingen ingenomen. Pas het volgende voorjaar vertrokken die weer, nadat ze de stad hadden geplunderd en in brand gestoken. De stad werd daarna weer opgebouwd. In de 10de eeuw werd het reeds bestaande paleis uitgebreid tot een Koningspalts, en in 1120 werd een stadsmuur gebouwd. Door haar gunstige ligging op de plek waar de Ruhr in de Rijn stroomt, aan het begin van de Westfaalse hellweg, een belangrijke oost-westelijke handelsroute, groeide de stad sterk. Tot 1290 was Duisburg een vrije rijksstad, maar toen werd ze door koning Rudolf I aan het Graafschap Kleef (dat later een hertogdom werd) verpand. Rond het begin van de 11e eeuw veranderde de loop van de Rijn, waardoor Duisburg niet meer direct aan de rivier lag. Toch kon de Duisburgse haven nog enkele eeuwen over de oude rivierarm bereikt worden. In 1407 werd de stad lid van de Hanze. Naarmate de dode rivierarm meer en meer verzandde, trokken de handelaars echter meer en meer weg, en werd Duisburg in plaats van een handelsstad een stad van boeren en monniken. Door de werken van de cartograaf Gerardus Mercator, die in Duisburg woonde en werkte, en het oprichten van een universiteit kreeg Duisburg in de 17e eeuw bekendheid als wetenschapsstad (Duisburg Doctum, geleerd Duisburg). In 1666 kwam Duisburg, samen met de rest van het Hertogdom Kleef, in handen van Pruisen. |
2647 |
| 1063 | Duisburg-Ruhrort, Noordrijn-Westfalen, Duitsland | 6.7483238 | 51.4499282 | 5029 | |
| 1064 | Duitsland | 10.451526000000058 | 51.165691 | 1591 | |
| 1065 | Duiveland | 4702 | |||
| 1066 | Duiven | 6.0179496 | 51.9474576 | 5059 | |
| 1067 | Duivendijke | 5.538174199999958 | 51.46755959999999 | 2821 | |
| 1068 | Duivendrecht | 4.941202200000021 | 52.33288599999999 | 1885 | |
| 1069 | Duizel | 4848 | |||
| 1070 | Duizel en Steensel | 5.352071 | 51.3781787 | 4849 | |
| 1071 | Dupuyer, Pondera County, Montana, USA | -112.4995702 | 48.1916399 | 2973 | |
| 1072 | Dussen | 4.9666667 | 51.7333333 | 772 | |
| 1073 | Duthill, Lambton County, Ontario, Canada | -82.39172300000001 | 42.691444 | 2827 | |
| 1074 | Dutton, Kent County, Michigan, USA | -85.58502379999999 | 42.8411411 | 3072 | |
| 1075 | Duurswoude | 6.220278 | 53.06277799999999 | 5413 | |
| 1076 | Dwingeloo | 6.365817099999958 | 52.8353557 | Dwingeloo (Drents: Dwingel) is een dorp in de provincie Drenthe in Nederland, behorende tot de gemeente Westerveld. Tot de gemeentelijke herindeling van 1 januari 1998 was het een zelfstandige gemeente, waartoe ook de buurschappen Westeinde, Eemster, Leggeloo, Lhee en Lheebroek en gedeeltes van Geeuwenbrug en Dieverbrug behoorden. Op 1 januari 2004 had het dorp 2363 inwoners. De grote groene brink in het centrum van het dorp is beschermd dorpsgezicht. Dwingeloo werd in september 2012 uitgeroepen tot Groenste dorp van Europa. |
825 |
| 1077 | Dürrröhrsdorf-Dittersbach, Saksen, Duitsland | 13.9923637 | 51.03475510000001 | 5315 | |
| 1078 | Düsseldorf, Noordrijn-Westfalen, Duitsland | 6.7734556 | 51.2277411 | 4103 | |
| 1079 | Döbeln, Saksen, Duitsland | 13.1167196 | 51.1229322 | 4293 | |
| 1080 | e | 4877 | |||
| 1081 | Eagle Butte, Dewey County, South Dakota, USA | -101.22248050000002 | 44.9886537 | 3034 | |
| 1082 | Eagle Point, Jackson County, Oregon, USA | -122.8028177 | 42.4726258 | 4451 | |
| 1083 | East Cutterville, USA | -85.6518150 | 42.8413810 | 2057 | |
| 1084 | East Grand Rapids, Kent County, Michigan, USA | -85.6100277 | 42.9411390 | 1282 | |
| 1085 | East Rockingham, Rockingham City, West Australia, Australia | 115.76999999999998 | -32.259 | 3671 | |
| 1086 | East Saugatuck, Allegan County, Michigan, USA | -86.0930927 | 42.6816926 | 5097 | |
| 1087 | East Saugatuck, Michigan | -86.2019825 | 42.6550248 | 1522 | |
| 1088 | Eberg | 7.551615599999991 | 51.0796034 | 1628 | |
| 1089 | Echt | 5.874584000000027 | 51.1034765 | 3227 | |
| 1090 | Echteld | 5.4987853 | 51.9090624 | 1516 | |
| 1091 | Echten | 6.398923799999999 | 52.71205310000001 | 4388 | |
| 1092 | Echten, Lemsterland | 5.796944 | 52.873056 | Echten (Fries: Ychten; Stellingwerfs: Echten) is een dorp in de gemeente Lemsterland in de provincie Friesland (Nederland). Het ligt ten zuiden van het Tjeukemeer en heeft ongeveer 620 inwoners (1 januari 2004). Geschiedenis: In 1511 wordt Echten geschreven als Echtna, liggende in de grietenij van Lemster fyfgea. Dat het dorp oud is, blijkt wel uit oude stukken van het jaar 1200, er woonden toen 23 gezinnen. De Sint-Laurentiuskerk? dateert oorspronkelijk uit de 13e eeuw heeft een rijke historie en is genoemd naar de heilige Laurentius. In begin 1825 is de kerk een schuilplaats en redding geweest voor veel mensen, want in dat jaar was er een grote overstroming als gevolg van dijkdoorbraken. Het water stond op veel plaatsen 1.50 meter boven maaiveld. Van de 182 woningen die destijds in Echten stonden, zijn er meer dan 150 deels zwaar beschadigd en verdwenen. Juist in die tijd waren de verveningen nog in volle gang. De op het veld staande voorraden turf spoelden weg en het vee verdronk, waardoor ook de armoede daarna groot was. Echten (Fries: Ychten; Stellingwerfs: Echten) is een dorp in de gemeente De Friese Meren in de provincie Friesland (Nederland). Het ligt ten zuiden van het Tjeukemeer en heeft ongeveer 620 inwoners (1 januari 2004). Tot 1 januari 2014 behoorde Echten tot de gemeente Lemsterland. Geschiedenis: In 1511 wordt Echten geschreven als Echtna, liggende in de grietenij van Lemster fyfgea. Dat het dorp oud is, blijkt wel uit oude stukken van het jaar 1200, er woonden toen 23 gezinnen. De Sint-Laurentiuskerk dateert oorspronkelijk uit de 13e eeuw heeft een rijke historie en is genoemd naar de heilige Laurentius. In begin 1825 is de kerk een schuilplaats en redding geweest voor veel mensen, want in dat jaar was er een grote overstroming als gevolg van dijkdoorbraken. Het water stond op veel plaatsen 1.50 meter boven maaiveld. Van de 182 woningen die destijds in Echten stonden, zijn er meer dan 150 deels zwaar beschadigd en verdwenen. Juist in die tijd waren de verveningen nog in volle gang. De op het veld staande voorraden turf spoelden weg en het vee verdronk, waardoor ook de armoede daarna groot was. |
606 |
| 1093 | Eck en Wiel | 5.456605200000013 | 51.9703135 | 1576 | |
| 1094 | Edam | 5.0491819 | 52.5126367 | 1752 | |
| 1095 | Eddyville, Mahaska County, Iowa, USA | -92.63130309999997 | 41.1605646 | 2479 | |
| 1096 | Ede | 5.666667 | 52.043611 | Ede is een gemeente in de Nederlandse provincie Gelderland, te vinden op de westflank van de Veluwe en de zuidelijke Gelderse Vallei. De gemeente Ede beslaat zo'n 32.000 hectare en staat daarmee op de 8e plaats van grootste gemeenten in Nederland. Binnen dit grondgebied liggen behalve de hoofdplaats Ede de woonkernen Bennekom, Deelen, Ederveen, Harskamp, Hoenderloo (deels), De Klomp, Lunteren, Otterlo en Wekerom alsmede enkele buurtschappen. | 630 |
| 1097 | Ede, Gelderland | 5.6648594 | 52.0401675 | Ede Nedersaksisch: Ee) is een gemeente in de Nederlandse provincie Gelderland, te vinden op de westflank van de Veluwe en de zuidelijke Gelderse Vallei. De gemeente Ede beslaat zo'n 32.000 hectare. Binnen dit grondgebied liggen behalve de hoofdplaats Ede de woonkernen Bennekom, Deelen, Ederveen, Harskamp, Hoenderloo (deels), De Klomp, Lunteren, Otterlo en Wekerom alsmede enkele buurtschappen. Ede werkt met de gemeenten Rhenen, Wageningen, Veenendaal, Barneveld, Nijkerk, Scherpenzeel en Renswoude samen in het regionaal samenwerkingsverband Regio Foodvalley. | 4549 |
| 1098 | Ederveen | 5.578916100000015 | 52.0628171 | 3639 | |
| 1099 | Edgerton, Pipestone County, Minnesota, USA | -96.1286369 | 43.8724681 | 2968 | |
| 1100 | Edinburgh | -3.188267 | 55.953252 | 4422 |
«Vorige «1 ... 18 19 20 21 22 23 24 25 26 ... 90» Volgende»
