Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Emma van Frankrijk (894 - 934) was een dochter van Robert I van Frankrijk en van Beatrix van Vermandois. Zij huwde in 921 met de latere Franse koning Rudolf van Bourgondiëhem. Emma stierf in 934, nadat zij haar echtgenoot geholpen had om de opstand van de vazallen neer te slaan.

Zij kregen samen twee kinderen, maar geen van hen overleefde de kindertijd:

Lodewijk (gestorven: 14 juni 929)
Judith

Emma is getrouwd met Rudolf van Bourgondië in 921. Rudolf is geboren in 890; is gestorven op 15 jan 936 in Auxerre. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Hugo is getrouwd met Levend [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Beatrix Capet (938 - na 1003), was echtgenote van Frederik I van Lotharingen. Na zijn dood was zij vanaf 978 tien jaar lang regentes van Opper-Lotharingen. Zij speelde een actieve rol in de politiek van het Heilige Roomse Rijk en West-Francië.

Beatrix was een dochter van Hugo de Grote (de machtigste edelman van West-Francië) en van Hedwig van Saksen (zuster van keizer Otto I de Grote). Een van haar broers was Hugo Capet, die koning van Frankrijk zou worden. Ze hoorde dus tot de hoogste adel van West-Europa. In 951 werd ze verloofd met Frederik, die als belangrijke edelman in Opper-Lotharingen een waardevolle alliantie voor haar vader was. Ze trouwden in 954 of 955 toen Beatrix meerderjarig werd. Als bruidsschat bracht ze de Lotharingse bezittingen (onder andere Saint-Mihiel) van de abdij van Saint Denis in Parijs mee. Dit vormde de kern van het latere graafschap Bar.

Na het sneuvelen van haar man in 976 tegen Lotharius van Frankrijk was ze regentes voor haar minderjarige zoon Diederik en noemt zichzelf “dux” (hertog). Ze koos partij tegen Lotharius en voor de keizerin-weduwe Theophanu en keizerin-moeder Adelheid. Daardoor werd ze automatisch tegenstander van hertog Hendrik II van Beieren. Haar steun aan Otto III was doorslaggevend voor zijn keuze tot koning. Als tegenprestatie werd haar zoon Adalbero tot bisschop van Metz benoemd. Beatrix voerde een actieve diplomatie naar het keizerlijk hof en West-Francië en speelde een belangrijke rol in de vreedzame oplossing van de opstand van Hendrik van Beieren (die zijn hertogdom behield) en de oorlog met Lotharius. In 985 bereikt ze via haar broer Hugo de vrijlating van haar zoon Diederik die in Verdun gevangen was genomen. In 987 trad ze terug als regentes en werd Diederik hertog van Opper-Lotharingen. In de praktijk hield ze nog veel macht in handen en hierdoor ontstond een conflict met haar zoon, Diederik. Die heeft haar zelfs opgesloten in een abdij om zo de werkelijke overdracht af te dwingen, maar onder druk van de paus moest hij haar weer vrijlaten.

Beatrix voerde een correspondentie met Gerbert van Auriallac, een bekende wetenschapper en geestelijke, die later als Silvester II paus zou worden. Naast Diederik en Adalbero kregen Frederik en Beatrix nog een zoon Hendrik, die ca. 975 is overleden.

Beatrix is getrouwd met Frederik I van Lotharingen in 954. Frederik is geboren in 912; is gestorven op 17 jun 978. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Otto van Bourgondië (944 - Pouilli, 3 februari 965) was de tweede zoon van Hugo de Grote, hertog der Franken, en Hedwig van Saksen. Van zijn vader kreeg hij het graafschap Auxerre. Hij huwde met Liutgarde de Vergy, dochter en erfgename van Giselbert van Chalon, hertog van de Bourgondiërs, graaf van Beaune, van Autun, Avallon, Troyes, Dijon en Chalon. Bij het overlijden van zijn schoonvader nam koning Lotharius van Frankrijk de gelegenheid te baat om een deel van Bourgondië in te lijven bij Frankrijk.

Aantekeningen:

Adalbero II van Metz (omstreeks 958 - 14 december 1005) was bisschop van Verdun in 984 (als Adalbero I) en van 984 tot aan zijn dood bisschop van Metz (als Adalbero II).

Hij was de zoon van Frederik I, hertog van Opper-Lotharingen en van Beatrix van Frankrijk, de zuster van Hugo Capet.

Adalbero voltooide zijn opleiding in de abdij van Gorze waar hij onderricht kreeg van zijn oom, bisschop Adalbero I van Metz. Hij was voorbestemd om bisschop van Verdun te worden maar in 983 werd Hugo II verkozen. Het jaar nadien trad deze laatste af en werd Adalbero toch benoemd tot bisschop van Verdun.

Na de dood van bisschop Diederik van Metz werd Adalbero op 16 oktober 984 verkozen tot bisschop van Metz en trad hij in de voetsporen van zijn oom. Het bisdom Verdun liet hij over aan een familielid, Adalbero, die de zoon was van Godfried van Verdun.

Als bisschop van Metz ijverde Adalbero voor de hervormingen van de kloosters en abdijen en in het bijzonder deze van Cluny. Hij bouwde de Sint-Symforianusabdij in Metz opnieuw op. Zijn bisschoppelijk paleis werd bij zware ziektes ingericht als hospitaal waar hij zelf de zieken verzorgde.

Adalbero nam deel aan de synodes van Mainz (in 1004) en van Aken (in 1005) waar hij koning Hendrik II steunde.

In mei 1005 kreeg Adalbero, op weg naar zijn broer Diederik I van Lotharingen, een beroerte waardoor hij deels verlamd was geworden. Op 14 december van datzelfde jaar stierf hij aan de gevolgen hiervan. Hij werd begraven in de kerk van de Sint-Symforianusabdij.

Aantekeningen:

Diederik I van Lotharingen (rond 965 - 11 april 1027) was een zoon van hertog Frederik I van Lotharingen en van Beatrix van Frankrijk, zuster van Hugo Capet. Hij was hertog van Opper-Lotharingen en graaf van Bar van 978 tot 1027, in opvolging van zijn vader. Tot 987 was zijn moeder regentes, ondanks dat Diederik toen al minstens 20 moet zijn geweest en volgens de gewoonten van die tijd was een vorst met 16 meerderjarig en in staat om zelfstandig te regeren. Diederik zou mogelijk zijn moeder hebben laten opsluiten in een klooster teneinde eigenhandig te kunnen heersen. Feit is dat ze na 989 niet meer vermeld wordt. Andere geruchten fluisteren zelfs over pogingen haar te vergiftigen.

In 985 belegerde hij Verdun dat door Franse troepen was bezet en werd daarbij gevangengenomen. Hij werd vrijgelaten maar enige tijd later zwaargewond gevangengenomen door paltsgraaf Ezzo van Lotharingen in het conflict tussen keizer Hendrik II en de Luxemburgers over Metz. Diederik werd in Ezzo's kasteel Tomburg opgesloten en moest zich voor een groot bedrag vrijkopen. Ook werd Diederik nog een keer door de Bourgondiërs gevangengenomen. Hij voerde wel een succesvolle campagne in de Champagne tegen Odo II van Blois toen die de stad Toul aanviel. In 1024 maakte Diederik op tijd de keuze voor koning Koenraad II en behield zo zijn titels. In de laatste jaren van zijn bestuur deelde hij zijn taken met zijn zoon Frederik maar die overleed al in 1026, voor Diederik.