Gezin/Partner: Pepijn van Vermandois. Pepijn (zoon van Bernard van Italië en Kunigonde van Laon) is geboren in 818; is gestorven in 850. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Bertha van Morvois. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Gezin/Partner: Levend. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Herbert II van Vermandois (884 - Saint-Quentin (Aisne), 23 februari 943) was graaf van Vermandois en werd een van de machtigste edelen in het noorden en midden van Frankrijk.
Herbert volgde in 902 zijn vader op als graaf van Vermandois. In 907 trouwde hij met een dochter van Robert van Bourgondië en werd daardoor lekenabt van de Sint-Medardusabdij te Soissons en graaf van Meaux. In 918 werd hij ook graaf van Mézeray en Vexin. Herbert hielp in 922 de aartsbisschop van Reims om diens vazallen te onderwerpen.
In 922 steunde hij Karel de Eenvoudige nog tegen de opstand van Robert van Parijs maar in 923 vocht hij aan de kant van Robert in de slag bij Soissons. Robert sneuvelde in deze slag en zijn schoonzoon Rudolf werd tot koning gekozen. Herbert kreeg door een list Karel de Eenvoudige in handen (hij had hem naar zijn gebied gelokt met een aanbod voor onderhandelingen) en nam hem gevangen, en sloot hem op in Château-Thierry. Herbert zou Karel tot diens dood in 929 in zijn macht houden, om koning Rudolf onder druk te kunnen zetten met de dreiging Karel vrij te laten. In 924 verwierf Herbert Péronne (Somme) en bouwde daar een kasteel waarin hij Karel voor de rest van zijn leven opsloot.
Vanaf 924 wist Herbert in hoog tempo zijn macht uit te breiden:
924 veroverde hij samen met Arnulf I van Vlaanderen Eu (Seine-Maritime) op de Vikingen
925 werd zijn vijfjarige zoon Hugo benoemd tot aartsbisschop van Reims
926 werd Herbert graaf van Amiens en bezette hij tegen de wil van Rudolf, Laon en bouwde daar een fort
927 sloot Herbert een bondgenootschap met Rollo, graaf van Normandië
928 vergezelde Herbert Rudolf bij een bezoek aan Bourgondië. Ook liet hij in 928 Karel de Eenvoudige voor korte tijd vrij om Rudolf meer onder druk te zetten.
930 bezette Herbert het kasteel van Vitry, dat eigendom was van de broer van koning Rudolf
Vanaf 931 werd Herbert harder aangepakt door koning Rudolf en Hugo de Grote. In 931 veroverden ze Reims en benoemden een andere aartsbisschop. In de daaropvolgende jaren moest Herbert ook Vitry, Laon (behalve het fort), Château-Thierry en Soissons opgeven. Via bemiddeling door Hendrik de Vogelaar werd een vrede gesloten waarbij Herbert zich aan Rudolf onderwierp, en al zijn bezittingen terugkreeg behalve Reims en Laon. In de jaren daarna zou Herbert nog meer functies verwerven zoals graaf van Troyes en lekenabt van Saint-Crépin te Soissons. In 938 moest hij wel zijn fort bij Laon opgeven. In 941 kwam hij samen met Hugo de Grote en Willem I van Normandië in opstand tegen Lodewijk IV van Frankrijk. Met hun steun kon hij Reims veroveren en zijn zoon weer tot aartsbisschop maken. Het conflict werd beëindigd na bemiddeling door Otto I de Grote.

Begraven:
Saint Quentin

Gezin/Partner: Adelheid van Bourgondie. Adelheid is geboren in 890; is gestorven in 943. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Emma van Frankrijk (894 - 934) was een dochter van Robert I van Frankrijk en van Beatrix van Vermandois. Zij huwde in 921 met de latere Franse koning Rudolf van Bourgondiëhem. Emma stierf in 934, nadat zij haar echtgenoot geholpen had om de opstand van de vazallen neer te slaan.

Zij kregen samen twee kinderen, maar geen van hen overleefde de kindertijd:

Lodewijk (gestorven: 14 juni 929)
Judith

Emma is getrouwd met Rudolf van Bourgondië in 921. Rudolf is geboren in 890; is gestorven op 15 jan 936 in Auxerre. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Hugo is getrouwd met Levend [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Robert I van Meaux (ca. 910 - 19 juni 966) was een zoon van Herbert II van Vermandois en van Adelheid van Frankrijk. In 946 werd de erfenis van zijn vader zo veel mogelijk versnipperd door Hugo de Grote en werd Robert graaf van Meaux. Hij trouwde met Adelheid, erfdochter van Giselbert van Chalon en verwierf zo de graafschappen Chalon-sur-Saône, Troyes en Baume. Uit hun huwelijk zou het graafschap Champagne ontstaan. In 959 nam hij Dijon in en verdreef hij de bisschop van Troyes. In beide gevallen moest hij echter inbinden onder druk van respectievelijk Lotharius van Frankrijk en Bruno de Grote.
Robert was gehuwd met Adelheid (ca. 928 - na augustus 987), dochter van Giselbert van Chalon en Ermengarde van Bourgondië,

Aantekeningen:

Odo van Vermandois (915-) was een zoon van Herbert II van Vermandois en van Adelheid van Frankrijk. Van 928 tot 931 was hij graaf van Vienne. In 938 raakte hij overhoop met zijn vader en zocht hij aansluiting bij Lodewijk Outremer, die hem in 938 Laon schonk en in 941 het graafschap Amiens. In 944 werd hij echter door troepen van de koning verjaagd uit Vermandois. Na 19 juni 946 wordt hij niet meer vermeld in de documenten.

Aantekeningen:

Aleidis van Vermandois (916 - Brugge, 10 oktober 960) was een dochter van Herbert II van Vermandois en van Adelheid van Frankrijk. Zij is begraven in de Sint-Pietersabdij (Gent).
In 934 werd zij (vermoedelijk de tweede) echtgenote van graaf Arnulf I van Vlaanderen. Het paar kreeg volgende kinderen:
Liutgard van Vlaanderen (ca. 935 - 29 september 964), in 955 gehuwd met Wichman IV, graaf van Hamaland
Boudewijn III (tussen 935/940 - 1 januari 962)
Egbert (ovl. voor 10 juli 953)
Elftrude (ovl. na 965), in 950 gehuwd met Siegfried I van Guînes

Begraven:
Sint Pieters Abdij
Gent

Aantekeningen:

Hugo van Vermandois (920 - 962) stamde uit de familie van de Karolingen en was de jongste zoon van graaf Herbert II van Vermandois.
In het jaar 925 liet graaf Herbert II van Vermandois zijn toen 5-jarige zoon Hugo tot aartsbisschop van het aartsbisdom Reims benoemen en zichzelf tot beheerder van de aartsbisschoppelijke goederen. In het jaar 931 veroverde de Robertijn Hugo de Grote, in zijn vete met graaf Herbert II van Vermandois, de stad Reims. Vervolgens verving hij de toenmalige aartsbisschop van Reims, de toen 11-jarige Hugo, door Artald van Reims.
Een van Artalds belangrijkste ambtshandelingen was de kroning op 19 juni 936 in Laon van de Karolingische koning Lodewijk IV van Frankrijk. Lodewijks zelfbevrijding uit de voogdij van Hugo de Grote leidde de volgende jaren tot een alliantie tussen Hugo de Grote en Herbert II van Vermandois, die in 940 Reims veroverde, Artald als aartsbisschop afzette en diens voorganger Hugo van Vermandois, nu twintig jaar oud, opnieuw als aartsbisschop installeerde. Zes jaar later (946) slaagde Lodewijk IV er in Reims te heroveren en werd Artald weer als aartsbisschop geïnstalleerd.
Op de Universele Synode van Ingelheim van de gezamenlijke bisschoppen van het West- en Oost-Frankische Rijk in juni 948 werd de rechtmatigheid van de benoeming van Artald van Reims tot aartsbisschop van Reims erkend. Tevens werd de strijd van Hugo de Grote tegen zijn leenheer koning Lodewijk IV van Frankrijk veroordeeld.

Aantekeningen:

Liutgard van Vermandois (ca. 914 - 9 februari, 978) was een dochter van Herbert II van Vermandois en Adelheid van Bourgondië. Via haar vader was zij een zesde generatie afstammeling van Karel de Grote. Ze huwde eerst met Willem I van Normandië en na zijn dood in 942 een jaar later in 943 met Theobald I van Blois.

Aantekeningen:

Albert I van Vermandois (931/934 - 8 september 987), ook Adalbert, bijgenaamd de Vrome, was een edelman uit het noorden van Frankrijk in de tiende eeuw, de jongste zoon van de machtige graaf Herbert II van Vermandois.
Na diens dood besloot hertog Hugo de Grote om de macht van het huis van Vermandois te breken door de bezittingen en leengoederen van Herbert eerlijk over zijn zoons en dochters te verdelen, en ze daarmee te versnipperen. Hierdoor werd Albert in 946 enkel graaf van Vermandois. Hij streed voor zijn broer Hugo, die door koning Lodewijk IV van Frankrijk in 946 was afgezet als bisschop van Reims maar moest zich in 949 aan Lodewijk onderwerpen. Albert stichtte de abdij van Homblières opnieuw en bouwde Mont-Saint-Quentin. In 987 was hij een van de tegenstanders van de koningskeuze van Hugo Capet. Albert werd begraven in Saint-Quentin (Aisne).

Begraven:
Saint Quentin

Gezin/Partner: Gerberga van Lotharingen. Gerberga is geboren in 935; is gestorven in 978. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Beatrix Capet (938 - na 1003), was echtgenote van Frederik I van Lotharingen. Na zijn dood was zij vanaf 978 tien jaar lang regentes van Opper-Lotharingen. Zij speelde een actieve rol in de politiek van het Heilige Roomse Rijk en West-Francië.

Beatrix was een dochter van Hugo de Grote (de machtigste edelman van West-Francië) en van Hedwig van Saksen (zuster van keizer Otto I de Grote). Een van haar broers was Hugo Capet, die koning van Frankrijk zou worden. Ze hoorde dus tot de hoogste adel van West-Europa. In 951 werd ze verloofd met Frederik, die als belangrijke edelman in Opper-Lotharingen een waardevolle alliantie voor haar vader was. Ze trouwden in 954 of 955 toen Beatrix meerderjarig werd. Als bruidsschat bracht ze de Lotharingse bezittingen (onder andere Saint-Mihiel) van de abdij van Saint Denis in Parijs mee. Dit vormde de kern van het latere graafschap Bar.

Na het sneuvelen van haar man in 976 tegen Lotharius van Frankrijk was ze regentes voor haar minderjarige zoon Diederik en noemt zichzelf “dux” (hertog). Ze koos partij tegen Lotharius en voor de keizerin-weduwe Theophanu en keizerin-moeder Adelheid. Daardoor werd ze automatisch tegenstander van hertog Hendrik II van Beieren. Haar steun aan Otto III was doorslaggevend voor zijn keuze tot koning. Als tegenprestatie werd haar zoon Adalbero tot bisschop van Metz benoemd. Beatrix voerde een actieve diplomatie naar het keizerlijk hof en West-Francië en speelde een belangrijke rol in de vreedzame oplossing van de opstand van Hendrik van Beieren (die zijn hertogdom behield) en de oorlog met Lotharius. In 985 bereikt ze via haar broer Hugo de vrijlating van haar zoon Diederik die in Verdun gevangen was genomen. In 987 trad ze terug als regentes en werd Diederik hertog van Opper-Lotharingen. In de praktijk hield ze nog veel macht in handen en hierdoor ontstond een conflict met haar zoon, Diederik. Die heeft haar zelfs opgesloten in een abdij om zo de werkelijke overdracht af te dwingen, maar onder druk van de paus moest hij haar weer vrijlaten.

Beatrix voerde een correspondentie met Gerbert van Auriallac, een bekende wetenschapper en geestelijke, die later als Silvester II paus zou worden. Naast Diederik en Adalbero kregen Frederik en Beatrix nog een zoon Hendrik, die ca. 975 is overleden.

Beatrix is getrouwd met Frederik I van Lotharingen in 954. Frederik is geboren in 912; is gestorven op 17 jun 978. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Otto van Bourgondië (944 - Pouilli, 3 februari 965) was de tweede zoon van Hugo de Grote, hertog der Franken, en Hedwig van Saksen. Van zijn vader kreeg hij het graafschap Auxerre. Hij huwde met Liutgarde de Vergy, dochter en erfgename van Giselbert van Chalon, hertog van de Bourgondiërs, graaf van Beaune, van Autun, Avallon, Troyes, Dijon en Chalon. Bij het overlijden van zijn schoonvader nam koning Lotharius van Frankrijk de gelegenheid te baat om een deel van Bourgondië in te lijven bij Frankrijk.

Aantekeningen:

Otto van Warcq (ca. 955 - ca. 987) was een zoon van Albert I van Vermandois en van Gerberga van Lotharingen.
In 971 richtte hij de vesting van Warcq op en viel hij zijn buren, zoals de bisschop van Reims, aan. Otto geldt als de eerste graaf van Chiny, alhoewel hij zo nog niet genoemd werd.
Hij was getrouwd met Ermengarde, dochter van Robert I van Namen of van Albert I van Namen, en werd de vader van Lodewijk I (-1025).

Gezin/Partner: Ermengarde van Namen. Ermengarde is geboren in 955. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Adalbero II van Metz (omstreeks 958 - 14 december 1005) was bisschop van Verdun in 984 (als Adalbero I) en van 984 tot aan zijn dood bisschop van Metz (als Adalbero II).

Hij was de zoon van Frederik I, hertog van Opper-Lotharingen en van Beatrix van Frankrijk, de zuster van Hugo Capet.

Adalbero voltooide zijn opleiding in de abdij van Gorze waar hij onderricht kreeg van zijn oom, bisschop Adalbero I van Metz. Hij was voorbestemd om bisschop van Verdun te worden maar in 983 werd Hugo II verkozen. Het jaar nadien trad deze laatste af en werd Adalbero toch benoemd tot bisschop van Verdun.

Na de dood van bisschop Diederik van Metz werd Adalbero op 16 oktober 984 verkozen tot bisschop van Metz en trad hij in de voetsporen van zijn oom. Het bisdom Verdun liet hij over aan een familielid, Adalbero, die de zoon was van Godfried van Verdun.

Als bisschop van Metz ijverde Adalbero voor de hervormingen van de kloosters en abdijen en in het bijzonder deze van Cluny. Hij bouwde de Sint-Symforianusabdij in Metz opnieuw op. Zijn bisschoppelijk paleis werd bij zware ziektes ingericht als hospitaal waar hij zelf de zieken verzorgde.

Adalbero nam deel aan de synodes van Mainz (in 1004) en van Aken (in 1005) waar hij koning Hendrik II steunde.

In mei 1005 kreeg Adalbero, op weg naar zijn broer Diederik I van Lotharingen, een beroerte waardoor hij deels verlamd was geworden. Op 14 december van datzelfde jaar stierf hij aan de gevolgen hiervan. Hij werd begraven in de kerk van de Sint-Symforianusabdij.

Aantekeningen:

Diederik I van Lotharingen (rond 965 - 11 april 1027) was een zoon van hertog Frederik I van Lotharingen en van Beatrix van Frankrijk, zuster van Hugo Capet. Hij was hertog van Opper-Lotharingen en graaf van Bar van 978 tot 1027, in opvolging van zijn vader. Tot 987 was zijn moeder regentes, ondanks dat Diederik toen al minstens 20 moet zijn geweest en volgens de gewoonten van die tijd was een vorst met 16 meerderjarig en in staat om zelfstandig te regeren. Diederik zou mogelijk zijn moeder hebben laten opsluiten in een klooster teneinde eigenhandig te kunnen heersen. Feit is dat ze na 989 niet meer vermeld wordt. Andere geruchten fluisteren zelfs over pogingen haar te vergiftigen.

In 985 belegerde hij Verdun dat door Franse troepen was bezet en werd daarbij gevangengenomen. Hij werd vrijgelaten maar enige tijd later zwaargewond gevangengenomen door paltsgraaf Ezzo van Lotharingen in het conflict tussen keizer Hendrik II en de Luxemburgers over Metz. Diederik werd in Ezzo's kasteel Tomburg opgesloten en moest zich voor een groot bedrag vrijkopen. Ook werd Diederik nog een keer door de Bourgondiërs gevangengenomen. Hij voerde wel een succesvolle campagne in de Champagne tegen Odo II van Blois toen die de stad Toul aanviel. In 1024 maakte Diederik op tijd de keuze voor koning Koenraad II en behield zo zijn titels. In de laatste jaren van zijn bestuur deelde hij zijn taken met zijn zoon Frederik maar die overleed al in 1026, voor Diederik.

Aantekeningen:

Lodewijk I van Chiny (ca. 970 - 28 september 1025) was een zoon van Otto I van Chiny en van Ermengarde van Namen. Hij volgde in 987 zijn vader op als graaf van Chiny. In 1024 werd hij graaf van Verdun, toen graaf Herman zich in een klooster terugtrok. Hermans broer Godfried accepteerde dit niet, trok ten strijde tegen Lodewijk en doodde hem in 1025.

Gezin/Partner: Catharina van Loon. Catharina is geboren in 990. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Lodewijk II van Chiny (ca. 1025 - voor 1066) was een zoon van Lodewijk I van Chiny en van Catharina van Loon. Over hem is weinig bekend. Hij was graaf van Chiny en heer van Ivoix in 1025-1066 en trouwde met Sophia van Verdun, mogelijk dochter van Frederik van Lotharingen.

Gezin/Partner: Sophia van Verdun. Sophia is geboren in 1030; is gestorven in 1078. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Arnold I van Chiny (ca. 1045 - 16 april 1106) was een zoon van Lodewijk II van Chiny en van Sophia. Hij volgde zijn vader rond 1066 op als graaf van Chiny en had diverse geschillen met de geestelijkheid en de bisschop van Luik. In 1084 probeerde hij tevergeefs Richildis van Henegouwen te schaken. Samen met Koenraad I van Luxemburg stichtte hij in 1070 de abdij van Orval en begunstigde nog vele andere geestelijke instellingen, om te boeten voor zijn talrijke misdaden.

Gezin/Partner: Adelheid van Montidier. Adelheid is geboren in 1050. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Otto II van Chiny (ca. 1065 - 1131 of later) was een zoon van Arnold I van Chiny en van Adelheid van Ramery-Roucy. Hij volgde in 1106 zijn vader op als graaf van Chiny. Otto voltooide de bouw van de abdij van Orval, die zijn vader begonnen was in 1070 en installeerde er kanunniken.

Gezin/Partner: Adelheid van Namen. Adelheid is geboren in 1068; is gestorven in 1124. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Ida van Chiny (1078 - 1117) was een dochter van graaf Otto II van Chiny en van Adelheid van Namen. In 1099 werd zij de eerste echtgenote van graaf Godfried I van Leuven, die in 1106 ook hertog van Neder-Lotharingen werd.

Gezin/Partner: Godfried I van Leuven. Godfried (zoon van Hendrik II van Leuven en Adele van de Betuwe van Telsterband) is geboren in 1063; is gestorven op 25 jan 1139. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Albert I van Chiny (ca. 1110 - 29 september 1162) was een zoon van Otto II van Chiny en van Adelheid van Namen. Hij volgde zijn vader op als graaf van Chiny. Albert was een vreedzaam man die zich buiten alle conflicten van zijn tijd wist te houden, hij stichtte de priorij van Sint-Walburgis in Chiny.

Aantekeningen:

Alberon II van Namen was een jongere zoon van Otto II van Chiny en Adelheid van Namen. Hij was prinsbisschop van Luik in 1135-1145. Voordien was hij domproost van de kathedraal in Metz geweest.

Aantekeningen:

Adelheid van Leuven (Leuven, rond 1103 - Affligem, 23 april 1151) was een hoogadelige twaalfde eeuwse vrouw, die op jonge leeftijd koningin van Engeland werd.

Zij was van dochter van Godfried I van Leuven en van Ida van Namen. In 1121 huwde zij met Hendrik I van Engeland, nadat deze weduwnaar was geworden en geen mannelijke opvolger had. Het huwelijk met Adelheid bleef echter kinderloos. Adelheid werd mecenas van de letterkunde in Engeland.

Na het overlijden van Hendrik I hertrouwde zij met Willem II van Aubigny. Uit dit huwelijk kwamen wel een aantal kinderen voort. Zij werd stammoeder van de graven van Arundel. Tijdens dit huwelijk werd zij een belangrijke weldoenster van kerken en abdijen.

Adelheid is getrouwd met Hendrik I van Engeland in 1121. Hendrik is geboren in 1068 in Selby; is gestorven op 1 dec 1135 in Lyons-la-Forêt. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Godfried II, bijgenaamd de Jonge (ca. 1105 – 13 juni 1142) was landgraaf van Brabant en (als Godfried VI) hertog van Neder-Lotharingen.
Godfried was de oudste zoon van Godfried I van Leuven en Ida van Namen. Hij werd voor het eerst vermeld in 1131 toen hij een schenking deed aan de abdij van Gembloers. Vanaf 1136 nam hij bestuurstaken van zijn oude vader over.
Zijn vader, Godfried I was landgraaf van Brabant en markgraaf van Antwerpen en noemde zich hertog, omdat hij een aantal jaren hertog van Neder-Lotharingen was geweest. Bij het overlijden van zijn vader in januari 1139 verwierf Godfried II Brabant, en verviel het markgraafschap Antwerpen aan de regerende hertog van Neder-Lotharingen, Walram II van Limburg.
Maar Walram overleed kort daarop in juli 1139 en zowel Godfried als Hendrik II van Limburg, zoon van Walram, eisten nu de functie van hertog van Neder-Lotharingen op. Keizer Koenraad III van Hohenstaufen stelde een compromis voor waarbij het hertogdom in twee nieuwe hertogdommen zou worden gesplitst: Godfried zou dan het westelijke deel krijgen en Hendrik het oostelijke deel. De onderhandelingen mislukten en Godfried versloeg Hendrik in een korte veldtocht, en bezette Sint-Truiden en Aken. Zo verwierf Godfried zowel het hertogdom Neder-Lotharingen als het markgraafschap Antwerpen. Hendrik bleef zich echter ook hertog noemen. Hiermee waren de hertogdommen Brabant en Limburg ontstaan.
Het geslacht Berthout weigerde in het roerige jaar 1139 om Godfried als hertog te erkennen. Hierdoor braken de Grimbergse Oorlogen uit. Godfried overleed aan een leverziekte en werd begraven in de Sint-Pieterskerk (Leuven).
Godfried was gehuwd met Lutgardis van Sulzbach.

Gezin/Partner: Lutgardis van Sulzbach. Lutgardis (dochter van Berengarius II van Sulzbach en Adelheid van Wolfratshausen Diesen) is geboren in 1115; is gestorven in 1162 in Leuven. [Gezinsblad] [Familiekaart]

Aantekeningen:

Godfried III, bijgenaamd de Moedige en de Hertog in de Wieg (ca. 1140 – 21 augustus 1190) was van 1142 tot aan zijn dood in 1190 landgraaf van Brabant, graaf van Leuven, markgraaf van Antwerpen en voogd van Gembloers, Nijvel en Affligem. Tevens was hij hertog van Neder-Lotharingen (als Godfried VII).
Godfried volgde zijn vader Godfried II van Leuven op zeer jonge leeftijd op (vanwaar de bijnaam Dux in cunis, "de hertog in de wieg"), onder regentschap van zijn moeder Lutgardis van Sulzbach. Voor het geslacht Berthout was dit aanleiding om meer onafhankelijkheid te zoeken (Grimbergse Oorlogen). In 1147 was Godfried in Aken aanwezig bij de kroning van Hendrik Berengarius tot medekoning van Duitsland. In 1153 bezocht hij het keizerlijke hof.
Godfried trouwde in 1155 met Margaretha van Limburg om het langdurige conflict van zijn vader en grootvader met het huis van Limburg te beëindigen. In 1159 liet hij de motte van Grimbergen afbranden en beëindigde daarmee een periode van twintig jaar opstand door het huis Berthout. Hij verwierf het voogdijschap van Tongerlo en de graafschappen Aarschot (vóór 1179), Geldenaken (1184) en Duras (1189). Op rijksniveau steunde Godfried keizer Frederik I van Hohenstaufen met troepen voor zijn Italiaanse campagnes. Verder hield hij zich vooral bezig met het versterken van zijn rol als hertog van Neder-Lotharingen. Zo steunde hij in 1166 de Vlaamse expeditie tegen Floris III van Holland die inbreuk had gemaakt op de Vlaamse rechten. In 1172 moest hij echter een gevoelige nederlaag incasseren tegen Boudewijn V van Henegouwen. Godfried bevorderde de ontwikkeling van steden en gaf stadsrechten aan 's-Hertogenbosch.
Van 1182 tot 1184 bezocht Godfried Jeruzalem. Hij onderscheidde zich bij de verdediging van de stad tegen Saladin (1183/1184). Als eerbetoon daarvoor werd Godfrieds zoon, Hendrik I van Brabant, door keizer Frederik I in het landgraafschap Brabant tot hertog verheven. Godfried en Margaretha zijn begraven in de Sint-Pieterskerk (Leuven).

Gezin/Partner: Margaretha van Limburg. Margaretha (dochter van Hendrik II van Limburg en Mathilde van Saffenburg) is geboren in 1135; is gestorven in 1172. [Gezinsblad] [Familiekaart]