Aart Vos

1939 - 2006  (66 jaar)  Verstuur foto/document

Hendrik Gerrit Vos

1912 - 1983  (71 jaar)

Geboorte	31 mei 1912	Wijk en Aalburg
Overleden	8 sep 1983	Wijk en Aalburg
Vader	Aart Vos,   geb. 5 mrt 1873, Wijk en Aalburg
Moeder	Sijke Johanna de Kok,   geb. 30 jan 1878, Wijk en Aalburg
Getrouwd	30 mei 1907	Wijk en Aalburg
Gezin	Antonia Maria van Wijk,   geb. 17 jan 1913, Wijk en Aalburg
Getrouwd	31 aug 1937	Wijk en Aalburg
Kinderen	1. Aart Vos,   geb. 26 nov 1939, Wijk en Aalburg

Antonia Maria van Wijk

1913 - 1989  (76 jaar)

Geboorte	17 jan 1913	Wijk en Aalburg
Overleden	11 dec 1989	Wijk en Aalburg
Vader	Jacob Adrianus van Wijk,   geb. 7 jun 1871, Wijk en Aalburg
Moeder	Gijsbertje de Waal,   geb. 26 nov 1869, Wijk en Aalburg
Getrouwd	8 aug 1901	Wijk en Aalburg
Gezin	Hendrik Gerrit Vos,   geb. 31 mei 1912, Wijk en Aalburg
Getrouwd	31 aug 1937	Wijk en Aalburg
Kinderen	1. Aart Vos,   geb. 26 nov 1939, Wijk en Aalburg

• Naam	Aart Vos
  Geboorte	26 nov 1939	Wijk en Aalburg
  Geslacht	Mannelijk
  Overlijden	16 jun 2006	Oostvoorne
  Persoon-ID	I10049	Stamboom Kuipers van Wijk
  Laatst gewijzigd op	27 okt 2014

  
  

  Vader	Hendrik Gerrit Vos,   geb. 31 mei 1912, Wijk en Aalburg ovl. 8 sep 1983, Wijk en Aalburg (Leeftijd 71 jaar)
  Moeder	Antonia Maria van Wijk,   geb. 17 jan 1913, Wijk en Aalburg ovl. 11 dec 1989, Wijk en Aalburg (Leeftijd 76 jaar)
  Huwelijk	31 aug 1937	Wijk en Aalburg
  Gezins-ID	F3327	Gezinsblad  |  Familiekaart

  
  

• Gebeurteniskaart	Klik om te tonen
  		Geboorte - 26 nov 1939 - Wijk en Aalburg Overlijden - 16 jun 2006 - Oostvoorne  = Link naar Google Earth
  Pin Legenda

  
  

• Documenten

  Registratie Aart Vos

  
  

• Aantekeningen

  DOOR PETER BRUSSE Aart Vos, op 16 juni op 66-jarige leeftijd overleden, was de bedenker en organisator van talloze culturele evenementen, toeristenattracties en projecten voor het goede doel in het dorp Oostvoorne op de Zuid-Hollandse eilanden; van Jacoba van Beierendag, Wereld Vredes Vliegerdag, dauwtrappen, schatgraven, snertwandelingen, Bos en Burcht Fair en Carribean Night tot geldinzamelingen voor Tweede Kansjongeren in Rotterdam en weeskinderen in de Oekraïne. Het was zijn manier van ontspannen naast zijn baan als manager ‘human resources’ van de oliemaatschappij Chevron Texaco. Daar was hij betrokken geweest bij de moeizame fusie tussen beide bedrijven en moest hij altijd weer proberen de cultuurverschillen tussen Texas en Nederland te overbruggen. Hij was een man van stralend optimisme, wist de burgemeester steevast van zijn plannen te overtuigen en was, in fleurig hemd of net pak altijd ‘een paar streepjes beter gekleed dan wij’, zegt een dorpsgenoot. ‘Aart zei eens dat het mooi zou zijn bij het dauwtrappen bij de bocht van het pad heel sprookjesachtig een piano neer te zetten en hij wist dan ook meteen een oude piano te vinden die tegen een stootje kon, maar toch heel redelijk klonk. Na afloop verkocht Aart Oostvoornse dauw in plastic zakjes.’ Hij werd in Wijk en Aalburg (Noord-Brabant) geboren en wilde al op de hbs piloot worden. Hij kwam bij de luchtmacht in Soesterberg en stapte over naar het bedrijfsleven, eerst ICI, daarna Texaco. Hij vond te midden van de raffinaderijen toch nog een stukje ongerepte natuur in Oostvoorne, waar hij snel inburgerde en gevraagd werd voorzitter van het VVV te worden. Vergaderingen werden thuis gehouden, ze duurden veel langer dan nodig was, want het moest ook gezellig zijn. Zijn vrouw Miep hield de notulen bij en was de enige die zijn handschrift lezen kon. Hij regelde alles tot in detail, liep altijd rond met het draaiboek onder de arm, maar was niet de man die met hekken of stoelen ging sjouwen. Hij was de regisseur die iedereen enthousiast maakte en de toespraken hield. ‘Vanzelfsprekend, want niemand anders kon het; nou ja, misschien wel, maar Aart genoot er zo van. ’ zegt een vriend. Hij hield zorgvuldig zijn plakboeken bij. Hij kon luisteren, compromissen sluiten, maar zijn charme overwon veel. Zo belde hij een keer vlak voor Kerstmis naar een vriend die een elektrotechnisch bureau had en zei: ‘Zou het niet mooi zijn als je op kerstnacht de kerk verlichtte, het is toch zonde als die prachtige, oude kerk er bij de kerstviering zo donker en somber bij staat.’ De vriend deed in alle kerstdrukte wat Aart vroeg en werd in de kerstpreek van de kansel bedankt. ‘Typisch Aart, had hij ook voor gezorgd, moet je doen had hij tegen dominee gezegd, goede reclame.’ De sterkste schijnwerper, gericht op de torenspits, had de vriend in Aarts tuin opgesteld. Niemand begreep waar dat mysterieuze licht vandaan kwam. ‘Daar had Aart dan weer zo’n plezier om. Zo was iedereen gelukkig.’ Hij ging vaak met zijn vrouw, in binnen- en buitenland, op zoek naar nieuwe attracties, hield van koken voor vrienden, kon uren in zijn eentje naar Bernard Haitink luisteren, draaide Afrikaanse muziek en had altijd tijd en ruimte voor het gezin. De bruiloft van zijn dochter zal hij niet meer bijwonen, maar hij had, omdat hij het niet laten kon, met haar de mooiste bruidsjurk gezocht die hij maar kon vinden.